Dat jij mij een succesvolle freelancer noemt, daar moet ik van glimmen. Zo zie ik mezelf nog niet helemaal. Natuurlijk wel een beetje, maar het kan beter. Niet dat ik per se meer wil verdienen hoor, ik ben best tevreden. Maar iets meer structurele opdrachten mogen er wel bij.

Geen dag is hetzelfde

Structuur is iets dat ik nog wel een beetje mis in mijn werk. In mijn laatste baan in loondienst deed ik op maandag altijd dit, op donderdag altijd dat en op vrijdag altijd zus. Ik hou van structuur. Nu is het nog een beetje rommelig. Ik werk vijf dagen in de week en wil eigenlijk elke donderdag wijden aan mijn volgende boek, maar dat komt er vaak niet van omdat ik de rest van de week niet hard genoeg gewerkt heb.

Hoe breng je als freelancer nou structuur in je week en in je werk? Geen dag is immers hetzelfde. Waar mijn taken bij mijn voormalig werkgever vastomlijnd waren, is het nu elke week de vraag wat ik precies ga doen. Dat heet natuurlijk vrijheid … Hoe ben jij aan structurele opdrachten gekomen? Ik vind het zoeken ernaar en de acquisitie plegen best lastig. ‘Heb jij een planning voor 2018,’ vroeg José in ‘Met de stroom mee’. Tja. Nee dus. Behalve dat sommige opdrachten een duidelijke deadline hebben en ik in mijn hoofd gehaald heb dat in september mijn volgende boek klaar moet zijn.

Macht

Ik zag op sociale media dat jij ook weer een personage in je hoofd hebt. Mooi is dat hè, dat er een fictief persoon is dat jou wakker houdt! Dat het zich nestelt in je hoofd. Schrijven is macht. Ik ben heel benieuwd naar jouw ideeën. Gelukkig zie ik je af en toe in het echt en kunnen we er heerlijk over brainstormen. Mijn personages voor mijn volgende boek hebben nog geen gezicht, maar ik weet wel al een beetje hoe ze denken en wat ze allemaal mee gaan maken. Ze gaan steeds meer leven in mijn hoofd. Ik kan eigenlijk niet wachten tot het verhaal helemaal op papier staat. Jammer genoeg is dat niet in een paar dagen voor elkaar, het heeft nog een lijdensweg te gaan.

Ander mens

Jouw omschrijving over je schrijfcursussen heeft bij mij een vuurtje opgestookt. Ik plaatste enige weken geleden een oproep of mensen in mijn testpanel wilden voor de workshop Beeldend Schrijven. Afgelopen zaterdag was de pilot. Ik heb uitgeprobeerd hoeveel tijd iets kost, wat mensen willen leren, wat ze van mij verwachten en hoeveel ze daarvoor over zouden hebben. Natuurlijk was dat heel spannend, maar man: wat had ik daar een zin in én wat was het geweldig om te doen. Vanmorgen heb ik er drie ingepland, heel benieuwd of dat gaat lukken! Dat ook maar iets van onderwijs mij ineens trekt, ik ben zelf verbaasd over de transformatie.

Brengt mij op het volgende: ben jij veranderd in het afgelopen jaar? Heeft het uitbrengen van een boek van jou een ander mens gemaakt? Ik ontmoette onlangs iemand aan de lunchtafel bij mijn werkplek die, nadat ze gehoord had dat ik een boek geschreven had zei: ‘Hoe heet je? Dan kan ik zeggen dat ik met een echte schrijver geluncht heb.’ Ik moest er vooral hard om lachen. Want volgens mij ben ik nog gewoon Alice. Oké, een Alice die een ontwikkeling doormaakt, maar toch: Alice.

Bakker van Winden is een ‘ouderwetse’ briefwisseling tussen José van Winden en Alice Bakker. De ‘penvriendinnen’ laten met liefde iedereen meegenieten van hun wel en wee. Bakker van Winden snijdt ze dik en bakt ze bruin!

Actie!

Tekstbureau in Woordenland bestaat vijf jaar. Tot 10 februari 2018 rekent Alice geen verzendkosten, als je een gesigneerd boek bestelt! Klik op hartenvijf voor meer informatie.