Een verhaal heeft twee kanten

Met sociale media stoppen??? Ik denk er niet aan! Onlangs kreeg ik een berichtje van Facebook: ‘Gefeliciteerd, je bent zeven jaar lid’. Zeven jaar pas? Wàs er een leven zonder sociale media? Jij vraagt me in Waar maken we ons druk om of ik moeite heb met filteren op sociale media. Ik denk dat ik daar te nuchter voor ben. Ik kan de wereldproblematiek toch niet op mijn schouders nemen?

Open en bloot

Het is niet zo dat ik diezelfde schouders overal voor ophaal hoor, maar ik heb gewoon echt niet overal een mening over. En áls ik die al heb, dan gaat hij zeker niet open en bloot op internet. Wat dat is iets waar ik me vreselijk aan erger: waarom openbaar allerlei kritieken leveren? Waarom bijvoorbeeld mensen op televisie met zijn allen kielhalen? Doe dat lekker in de huiskamer tegen je huisgenoten, maar houd het daar!

Collectieve samenzwering

Als je collectief mensen beledigt, zoals vaak op sociale media gebeurt, dan is dat voor mijn gevoel samenzwering. Het woord ‘collectief’ klinkt positief en is een vorm van samenwerking, maar samenzwering is zeker niet positief! Daarnaast, ik wil niemand beledigen. Sterker nog, ik ben me ervan bewust dat het een dingetje van mij is: ik ben héél goed in het verdedigen van mensen. Ook al weet ik helemaal niet waar het over gaat, ik ga er altijd vanuit dat een verhaal twee kanten heeft.

De drempel over

Een verhaal heeft twee kantenCollectief is vaker negatief. Dat zien we overal in het ‘openbare’ leven. Zodra iets collectief is, lijkt het wel of je je ervan mag distantiëren. Een voorbeeldje: als je met je lege flessen bij de glasbak aankomt en die blijkt vol, wat doe je dan? Ik stop mijn flessen weer – enigszins mopperend, dat wel – in mijn tas en neem ze weer mee naar huis. Anderen kiezen ervoor ze naast de glasbak neer te zetten en weg te lopen. Wie denk je dat dan jouw rotzooi op moet ruimen? Net als dingen op straat gooien. Tijdens een evenement moet ik altijd even een drempel over voor ik een lege plastic beker laat vallen. Het eerste bekertje gaat zo stiekem mogelijk. Waarschijnlijk komt dat ook omdat ik zelf ook weleens iets organiseer, waarbij ik aan het eind van de avond al die lege bekers op sta te vegen …

Keuvelen versus meelezen

Nu ik dit teruglees zie ik dat ik me met deze blog niet aan mijn stellige bewering hou. Heb ik toch open en bloot mijn mening gegeven. Want al lijkt het alsof jij en ik gezellig keuvelen, José, iedereen kan meelezen! En dat is nu precies het probleem met sociale media. Nu vraag ik me af, hoe zit dat met jou? Strooi jij je mening zomaar in ’t openbaar rond? En ben jij ook zo goed in je medemens verdedigen?


Bakker van WindenBakker van Winden is een ‘ouderwetse’ briefwisseling tussen José van Winden en Alice Bakker. De ‘penvriendinnen’ laten met liefde iedereen meegenieten van hun wel en wee. Bakker van Winden snijdt ze dik en bakt ze bruin!

3 reacties op “Een verhaal heeft twee kanten”

  1. Strooien. Ach ja het is bijna weer Sinterklaas. Kunnen we ouderwets sociaal doen. Of de tv aan en zwijgend kijken naar wat iedereen vindt. Zoek het allemaal lekker uit, ieder zijn ding.

    Like

Maak een website of blog op WordPress.com

Ontdek meer van Alice

Als eerste nieuws ontvangen uit In Woordenland? Schrijf je dan in en ontvang de updates in je mailbox.