Maak jij nooit fouten? vroeg iemand mij naar aanleiding van mijn blog Je vraagt erom! Grinnikend gaf ik antwoord, tuurlijk maak ik fouten. Het bewijs staat in de afbeelding hieronder. Tijdens de 812e check (oké, ik overdrijf een beetje) kom ik achter een dt-fout in mijn fonkelnieuwe, bijna uitgegeven manuscript. Oeps!

Een andere reactie leerde mij dat geschreven tekst nog altijd lastig te interpreteren is. Of we niet met zijn allen doorslaan met perfectionisme. In eerste instantie dacht ik: natuurlijk wil ik perfectionisme, dat is mijn werk! Uiteindelijk, na tien minuten nadenken wist ik dat ze gelijk had. Perfectionisme is een jeukwoord, hoewel het gedrevenheid en punctualiteit uitstraalt, is het ook wat obsessief.

Ik schrijf, wat doe jij?

Wat ik met mijn blog bedoelde was: schoenmaker, blijf bij je leest. Een schilder schildert, een schrijver schrijft. Ik ga de kwast niet van hem overnemen en hij mag best een taalfout maken. Hetzelfde geldt natuurlijk voor een restaurant. In een menukaart mogen spelfouten staan, als het eten maar lekker is. Maar àls de restaurateur graag een kaart zonder spelfouten op tafel neerlegt, dan sta ik te trappelen om hem ermee te helpen.