Tekstbureau in Woordenland
‘Ik leef nog.’ Ilona proestte het uit, natuurlijk leefde ze nog. Zo bijzonder was het allemaal niet. ‘Wat denk je, Monique,’ zei ze tegen haar buurvrouw, ‘we moesten ons onderdeel voelen van de natuur. Nou, ik lachen, gieren, brullen, maar de rest zag daar de humor niet van in. Ze voelden zich allemaal verbonden met het grote Doorgaan met het lezen van “KP17 | Laat het los”
‘Toeval bestaat niet.’
‘Ik denk inderdaad dat alles gebeurt met een reden,’ Gijs grijnst. ‘Zo denk ik dat het niet toevallig is dat we vandaag een gesprek hierover hebben, wat denk jij?’
Zijn moeder zuchtte. ‘Je kunt het noemen zoals je wilt, maar wees eens eerlijk, Doorgaan met het lezen van “KP 16 | Onderschat”
Een van mijn beste vriendinnen is dat al sinds de basisschool. Zij is een cijfermeisje, ik ben meer van de taal. En zo hoorde ik haar ooit vertellen dat ze zich niet kon herinneren dat wij op school geleerd hadden over ’t Kofschip. Terwijl ik die les juist altijd onthouden heb!
Moraal van dit verhaal? Doorgaan met het lezen van “Waarom jij taalnazi’s vervelend vindt”
‘Tot volgende week maar weer,’ ze keek de jongen na die ze elke week op dezelfde plek tegenkwam. Toeval? Bestaat niet, zei haar moeder altijd. Hoewel, dat zei ze vroeger, toen ze nog bij de tijd was. Nu zat ze wat onderuitgezakt in de rolstoel en had ze nergens een mening meer over. Tenminste, Doorgaan met het lezen van “KP15 | Een lekker ding”
In de verte zag ze hem huppelen. Een beetje alsof hij in dromenland was. In zijn bek hield hij een hondenriem. Waar was zijn baasje?
‘Hé jongen,’ Suzanne klopte het beest op zijn rug. ‘Ben je verdwaald?’
‘Pas maar op,’ klonk uit de verte. ‘Grote kans dat die vlooien heeft.’
Angstvallig Doorgaan met het lezen van “KP14 | Leukerd”
Een voor een keilde ze ze woedend de vijver in.
‘Wat doe je?’ klonk het verschrikt.
‘Wat denk je dat ik doe?’ Carla snauwde. Ze zweeg even, voor ze eruit gooide: Doorgaan met het lezen van “KP13 | Held”
Ga weg. Lààt ons.’ Ruby keek de agent zwaar beledigd aan. ‘Alsof wij dat niet weten!’
De agent pakte de lege fles van de grond en deed hem zonder wat te zeggen in de dichtstbijzijnde vuilnisbak.
‘Waar bemoeit die vent zich mee?’ foeterde ze, Doorgaan met het lezen van “KP12 | Vervlogen tijden”
